Het gesprek

Herfstvakantie. Nu al? Ik heb het gevoel dat onze kinderen het schooljaar nog maar net begonnen zijn. Onze 17-jarige denkt daar anders over, en ik moet toegeven, Havo-5 is best pittig. Naast de lesstof moet hij zich ook oriënteren op een vervolgstudie, de open dagen vliegen ons om de oren.
We bezoeken de onderwijsbeurs in Eindhoven.
Meer dan een uur staan we in de rij om ex-studenten te horen vertellen over hun ervaringen.
Ook krijgen we informatie over leenstelsel, studentensteden en puberbrein. Over dat laatste
blijkt dat de prefrontale cortex bij jongeren weliswaar volgroeid is maar niet wordt gebruikt. ‘Oh…dus daarom…’ knikken alle ouders eensgezind. Terwijl de jongeren hun brein zichtbaar eer aandoen, schrijven pa en ma driftig alle tips mee.
‘Kies het juiste moment om in gesprek te gaan over toekomstplannen’, spreekt een geleerde de zaal toe.
‘De meeste jongeren willen de confrontatie niet aan, en gruwelen van het idee dat jij ze met een kop thee op zit te wachten om het eens gezellig over die vervolgstudie te hebben. Nee, doe dat in een informele setting. In de auto bijvoorbeeld, dan hoef je elkaar niet aan te kijken en dat maakt het gesprek een stuk relaxter’.
Volgepropt met informatie over meeloopdagen en beroepskeuzetesten vertrekken we naar huis. Met veel passen en meten weet ik mijn auto de parkeergarage uit te manoevreren en aan te sluiten op de drukke Eindhovense ring.
Intussen doe ik voorzichtig een poging: ‘Dus de studie bouwkunde heeft je interesse? Vertel eens waarom je dat zo zeker weet?’
Zuchtend overweegt ook hij zijn woorden:
‘Hé mam, let jij nou maar op de weg. Daar heb je je handen zo te zien meer dan vol aan. Zullen we het er thuis over hebben, bij de thee?’