Buitenfeestje

Zaterdag vind u mij aan het Victoriameer. Klinkt ver weg, maar het is gewoon de door zandwinning uitgegraven diepte bij de Beekse Bergen.

Het Hilvarenbeekse park maakt zich voor de vierde keer op voor Best Kept Secret, een driedaags festival.

Ik zie mezelf al staan met blote voeten op het strand, luisterend naar toffe muziek met een koud drankje in mijn hand.

Ik zou beter moeten weten in ons kikkerland, maar rubberlaarzen en een paraplu meenemen vertik ik, dat is voor watjes.

Pittige buien jaagden de evenementbezoekers afgelopen tijd massaal naar binnen.

Guus zong vorige week net zo lief door in zijn natte pak, toch werd het concert even stilgelegd en het Eindhovense veld ontruimd.

Kermissen, inclusief mallemolens, draaien leeg verder als een hoosbui de kermisklant het café in jaagt. De kastelein houdt grijnzend de deur open.

We zagen dit jaar veel evenementen in het water vallen. Verandering van klimaat heeft klamme natte zomers in petto.

Toch komen er alleen maar meer buitenfeestjes. Je verjaardag vieren zonder concurrentie van festival of andere party is bijna onmogelijk, net als een vrije avond in je tuin genieten zonder deun of dreun van kilometers verderop.

Zowel regen als euro’s komen met bakken binnen in de gemeentes, allebei plaatselijk.

Best Kept Secret trekt vooral Belgen, van het alternatieve en vriendelijke soort, dat bij een onbedoelde duw tijdens de hoofdact nog sorry zegt en op een pint trakteert.

En bij een aankomende wolkbreuk staat zo’n watje als ik toevallig net naast zo’n beleefde Belg, die mijn wanhopige blik beantwoordt met het uitklappen van zijn plu; ‘Awèl vrouwke, het gaat precies beginnen regenen, wilt gij misschien ook onder mijn regenscherm?’